Jumaat, 6 September 2013

Harta Sepencarian vs Harta Syarikat

Umi Khalsom Mohamed & Anor V. Haliza Hassan, [2009] 9 CLJ 729, Mahkamah Tinggi Malaya Kuala Lumpur, Plaintif adalah Pentadbir bersama bagi harta pusaka Md Rosli Bin Manap yang mana ianya telah diperintahkan oleh Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur pada 25.10.2005. Pada 3 Mei 2008, mahkamah syariah telah memerintahkan saham sebanyak 15, 000 unit yang didaftarkan di atas nama Defendan 1 adalah harta sepencarian si mati dan Mahkamah Syariah telah memerintah 2/3 (10,000 unit) di berikan kepada Plaintifdan 1/3 (5,000.00) diserahkan kepada Defendan 1. Plaintif melalui Peguamnya telah mengeluarkan satu surat mengarahkan Defendan 2 untuk mengesahkan bahawa 10,000 unit saham yang di daftarkan di atas nama Defendan 2 didaftarkan di atas nama Plaintif 1 dan mengeluarkan sijil saham bagi unit tersebut sewajarnya. Defendan 2 gagal mematuhinya dan Plaintif memfailkan permohonan untuk melaksanakan tujuan tersebut. Permohonan Plaintif di luluskan dan Hakim Bicara menyatakan sebagaimana berikut-

[4] Based on the above findings I am of the opinion that the plaintiffs have the rights to ask for rectification pursuant to s. 162(1)(a) of the Companies Act. As explained above, the plaintiffs’ rights to the shares was lawfully given by a court with competent jurisdiction under s. 46(2)(b)(iv) of the Administration of Islamic Law (Federal Territories) Act 1993.

[5] Therefore I conclude that that encl. 1 should be allowed with cost. Order given, as prayed, accordingly.

Sri Alam Sdn Bhd V. Wan Khairani Wan Mahmood & Ors [2013] 6 CLJ 201, Mahkamah Tinggi Malaya, Kuala Lumpur, Plaintiff adalah syarikat “private limited” yang diperbadankan di bawah Akta Syarikat 1965 pada 21 Januari 1975 di dalam bidang pembangunan tanah, pembinaan bangunan dan pelaburan. Defendan 1 dan 2 adalah suami isteri yang telah bercerai pada 02.05.1990. Defendan 3 dan 4 pula adalah syarikat guaman Pada tarikh perceraian tersebut, 2.5.1990, Defendan 2 dan seorang lagi, telah didaftarkan sebagai pemegang saham berdaftar kepada Plaintif. Pada 14.09.1975, Plaintif telah membeli dua lot tanah di bawah Geran No. 8202, Lot 3777 Mukim Kajang, Daerah Ulu Langat, Selangor and Geran No. 9508, Lot 5539, Mukim of Kajang, Daerah Ulu Langat yang kemudiannya di tukar kepada Mukim Dengkil, Daerah Sepang (“tanah tersebut”) daripada Low Gan Hui @ Low Nan Pui.

Defendant 1 telah memfailkan Saman di Mahkamah Tinggi Syariah, Wilayah Persekutuan, Kuala Lumpur, melalui Saman No. 0063/91T, dengan mendakwa mempunyai hak harta sepencarian terhadap defendan beberapa asset termasuk kedua-dua tanah tersebut. Mahkamah Tinggi Syariah di dalam Penghakiman pada 14 September 2009 memutuskan sebagaimana berikut:-

(a)    defendan 2 and syarikat-syarikat yang diperbadankan di bawah Akta Syarikat 1965 oleh Defendan 2 adalah entity yang berasingan.
(b)   Tanah tersebut telah diisytiharkan sebagai bukan harta sepencarian antara Defendan 1 dan 2 tetapi adalah harta atau asset Plaintif.

Defendan 1 telah membuat rayuan kepada Mahkamah Rayuan Syariah Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur terhadap keputusan tersebut dan pada  15 September 2011, Mahkamah Rayuan Syariah telah membenarkan Rayuan tersebut dan memerintah sebagaimana berikut:-

(a)      Rayuan Defendan 1 bahawa tanah tersebut diisytiharkan sebagai harta sepencarian dibenarkan
(b)      Bahagian gantirugi wang untuk tanah tersenut yang berjumlah RM281,528,178 dibahagikan antara Defendan 2 dan Defendan 1 sebagai harta sepencarian berdasarkan ratio 1/3 untuk defendan 1 dan 2/3 defendan 2 selepas ditolak hutang yang ditanggung oleh defendan 2 untuk bayaran balik harga belian tanah tersebut dan setelah ditolak tanggungan “Syarikat Sri Alam Sdn Bhd” iaitu plaintif.

Mahkamah Rayuan semasa menolak permohonan Plaintif telah memutuskan sebagaimana berikut-

(1) “Harta sepencarian” has been defined in s. 2 of the Islamic Family Law (Federal Territories) Act 1984 (‘Act 303’) to mean property which are jointly acquired by a husband and wife during the subsistence of marriage in accordance with the conditions stipulated by “Hukum Syara”. By virtue of s. 58 of Act 303, the Syariah High Court, when making an order of divorce, is empowered to order the division between the parties of “harta sepencarian”, subject to the considerations stipulated therein. (paras 18 & 20)

(1a) Article 121(1) of the Federal Constitution provides for the establishment of the civil courts and art. 121(1A) expressly provides that the civil courts shall have no jurisdiction over the Syariah courts. Section 46(2)(b)(iv) of the Administration of Islamic Law (Federal Territories) Act 1993 provides that a Syariah High Court of the Federal Territories shall, in its civil jurisdiction, hear and determine all actions and proceedings in which all the parties are Muslims and which relate to the division of, or claims to “harta sepencarian”. (paras 15 & 17)

(2) The Syariah Court of Appeal was acting within its own jurisdiction in determining what properties belonged to the second defendant, which were “harta sepencarian”, and which ought to be divided between the first and second defendants. Thus, the said court did not encroach on the jurisdiction of the civil court in relation to company law and trust law matters. (para 35)

(3) The civil court had no jurisdiction to adjudicate on the first defendant’s claim for “harta sepencarian” or to declare the decision of the Syariah Court of Appeal as null and void even if the properties involved were in the form of the second defendant’s shares in the plaintiff or were in the form of shares owned by the second defendant but held under a trust deed in the plaintiff. (para 36)

(4) The Syariah Court of Appeal had already decided on the matter and a final judgment had been given. There was no possibility that the said court should make an order to stay its proceedings and then refer the company law and trust law matters to the civil court. Further, it was not within the jurisdiction of this civil court to review the decision of the Syariah Court of Appeal. Hence, the parties to the Syariah Court matter were bound by the decision of the Syariah Court of Appeal. (Latifah Mat Zin v. Rosmawati Sharibun & Anor; dist) (paras 38 & 39)

(5) The filing of this action could not, per se, tantamount to an abuse of process of the court. However, if it was proved that the second defendant was using the plaintiff company to file this action in order to have a second bite of the cherry on the issue of “harta sepencarian”, then that could amount to an abuse of process. (para 43).

Ismail Mohamad V. Wan Khairani Wan Mahmood & Another Appeal[2009] 4 CLJ 653, Mahkamah Persekutuan, Putrajaya,  Kes ini melibatkan suatu pertikaian di antara satu pasangan suami isteri beragama Muslim yang telah bercerai berkenaan dengan pengagihan aset-aset mereka akibat penceraian mereka. Suami dan isteri merupakan pemegang-pemegang syer dalam sebuah syarikat yang, semasa perkahwinan mereka, membeli beberapa bidang tanah; isteri merupakan pemegang syer minoriti, dengan memegang 7.97% syer-syer dalam syarikat. Kerajaan telah memperolehi dua lot tanah tersebut dan hasil pampasan kepada perolehan itu telah, atas permintaan suami (pengarah syarikat itu), dibayar kepadanya sendiri. Wang itu dipegang sebagai amanah dalam akaun persendiriannya untuk syarikat. Isteri kemudiannya memperolehi suatu injunksi di Mahkamah Syariah terhadap suami untuk melindungi tuntutannya untuk harta sepencarian. Pada masa yang sama beliau, dalam suatu tindakan terbitan bagi pihak syarikat, menuntut sesuatu injunksi untuk melindungi kepentingan syarikat.

Dalam rayuan-rayuan semasa, isteri telah merayu terhadap Mahkamah Rayuan hanya membenarkan suatu injunksi separa berhubungan dengan bahagian pampasan wangnya dan suami terhadap injunksi dibenarkan sama sekali. Soalan-soalan berikut perlu dipertimbangkan:

(i) Di mana Mahkamah Syariah menentukan status tanah-tanah tertentu bagi suatu tuntutan harta sepencarian (‘Tindakan Syariah’) oleh plaintif, sama ada mahkamah sivil boleh, atas dasar melaksanakan bidang kuasa bertindih, memperolehi bidang kuasa untuk menentukan status tanah-tanah yang sama dalam suatu tindakan yang dikemukakan oleh plaintif yang sama (‘Tindakan Sivil’);

(ii) apabila diberi notis untuk menghentikan Tindakan Syariah memandangkan Tindakan Sivil itu, plaintif meskipun begitu melanjutkan secara aktif Tindakan Syariah dengan meminda tuntutan dan memohon dari perintah-perintah injunksi di bawahnya, sama ada ia sepatutnya dianggap bahawa plaintif telah memilih untuk melanjutkan Tindakan Syariah sebagai ganti kepada Tindakan Sivil;

(iii) sama ada ia suatu penyalahgunaan proses bagi plaintif untuk mengekalkan dua tindakan pada masa yang sama atas tanah-tanah yang sama dalam dua mahkamah lain di mana tuntutan dan kausa tindakan mengenai tanah-tanah itu tidak konsisten sama sekali;

(iv) sama ada pembawaan prosiding dalam kedua-dua mahkamah sivil dan juga Mahkamah Syariah bermaksud kependuaan prosiding dan oleh itu ialah suatu penyalahgunaan proses mahkamah; dan

(v) dalam satu tindakan terbitan untuk mendapat kembali aset-aset syarikat yang dikatakan telah dilesapkan oleh pemegang syer majoriti, sama ada mahkamah boleh membahagi aset-aset itu mengikut ratio ekuiti pemegang-pemegang syer dan untuk mengekalkan melalui injunksi interim hanya bahagian aset itu yang mewakili ratio ekuiti pemegang syer yang membawa tindakan terbitan itu.

Panel Rayuan di dalam Penghakimannya semasa menerima rayuan isteri dan menolak rayuan suami menyatakan sebagaimana berikut:-

(1) Apa-apa bidang kuasa yang terletakhak dengan sah dalam Mahkamah Syariah termasuk dengan eksklusif dalam bidang kuasa Mahkamah Syariah dan mahkamah sivil tidak boleh melampaui bidang kuasanya untuk menentukan perkara-perkara yang terangkum dengan ketat dalam bidang kuasa Mahkamah Syariah. Tetapi dalam kes ini bukan begitu. Isteri cuba melaksanakan haknya sebagai pemegang syer minoriti dan bukan sebagai seorang isteri. Motifnya mungkin untuk melindungi haknya sebagai seorang isteri tetapi itu tidak relevan; permohonannya mesti dipandang seperti suatu yang dibuat oleh seorang pemegang syer. Terdapat suatu falasi dalam penghakiman Mahkamah Rayuan bahawa ada suatu bidang kuasa bertindih atau “bidang kuasa menolong”. Tidak boleh ada suatu bidang kuasa bertindih di antara mahkamah sivil dan Mahkamah Syariah, dan juga tidak boleh ada prosiding kembar seperti yang dihujahkan oleh suami. Atas fakta kes ini, tindakan dalam Mahkamah Syariah dan tindakan terbitan dalam Mahkamah Tinggi merupakan dua tindakan berbeza yang lain walaupun keputusannya mungkin bertindih.

Oleh itu, soalan-soalan (i), (ii), (iii) dan (iv) dijawab secara negatif kerana tidak terdapat bidang kuasa bertindih mengakibatkan tiada persoalanan tentang pihak terpaksa memilih yang sama dan, oleh itu, tidak ada penyalahgunaan proses mahkamah.


(2) Sesuatu tindakan terbitan ialah tindakan yang diambil oleh seseorang pemegang syer untuk melindungi kepentingannya dalam sebuah syarikat. Oleh kerana tindakan tidak boleh diambil sebagai pemegang syer, beliau perlu menamakan syarikat sebagai satu pihak. Isteri oleh itu melindungi kepentingannya dalam syarikat sebagai seorang pemegang syer dan bukan sebagai seorang isteri. Jikalau beliau berjaya di Mahkamah Syariah untuk mendapat lebih dari nilai yang bersekadar dengan nombor syer berdaftar beliau dalam syarikat, wang yang dipegang oleh suaminya sebagai pemegang amanah syarikat itu boleh dibayar kepadanya. Dalam suatu tuntutan harta sepencarian oleh isteri yang bercerai, pada kesudahannya, beliau mungkin berhak untuk mendapat lebih dari bahagian berdaftarnya dalam syarikat. Oleh itu, jika mahkamah ini menghadkan injunksi kepada hanya 7.97% jumlah wang yang dipegang atas nama suami, mahkamah ini sebenarnya akan menentukan bahawa isteri hanya berhak untuk mendapat bahagian itu wang itu. Mahkamah ini tidak mempunyai bidang kuasa sebegitu. Berkenaan dengan hak-haknya di Mahkamah Syariah, ia adalah untuk forum yang relevan untuk menentukan. Fakta sebenarnya ialah bahawa suami memegang tanah-tanah tersebut sebagai amanah untuk benefisiari dan tindakan terbitan itu merupakan sesuatu tindakan bagi faedah syarikat. Oleh itu, berhubungan dengan soalan (v), injunksi itu dibenarkan untuk menghalang suami dari melesapkan semua wang yang dipegang olehnya sebagai amanah untuk syarikat.

Maaf ...Huraian dan penjelasan akan diberikan jika ada waktu terluang....sementara itu.. fikir-fikir kan lah....

Tiada ulasan: